Het is altijd weer 'een dingetje' tussen PR-adviseurs en het journaille: mag je een artikel lezen voor publicatie, of niet? Vroeger, als journalist, hanteerde ik altijd mijn eigen stelregel: als een interview meer dan een half uur in beslag had genomen, zorgde ik er altijd voor dat de geïnterviewde het artikel nog eens mocht doornemen. Pure zelfbescherming. Niets vervelender dan een storende fout die de geïnterviewde er in een oogopslag uit had gehaald. Behalve die keer dan dat een voorzitter van een voetbalclub het woord 'synergie' wilde toevoegen (*braak*), maar dat terzijde.

Tweefoutenregel

Mijn devies is dus: lekker laten lezen dat artikel! Een storende fout - of twee - sluipt er altijd wel in als een journalist een artikel schrijft. Dat noem ik de tweefoutenregel. Hoe geconcentreerd je ook werkt als schrijvend journalist, helemaal perfect kun je het nooit doen. Zelfs de grotere schrijftalenten gaan nog weleens de mist in. Laatst werd ik als PR-adviseur en woordvoerder voor een opdrachtgever geïnterviewd door Wouter Bax van Trouw. Zelden iemand mijn woorden zo vlekkeloos zien overnemen: alsof ik mijzelf hoorde praten. Alleen na papieren aantekeningen. Da's een kunst op zich, hoor.

Feitelijke onjuistheden

Gezien het ingewikkelde onderwerp dat nogal nauw luistert - online reputatie - hadden we de afspraak dat ik het vooraf mocht lezen. Met de gebruikelijke afspraak: alleen commentaar op feitelijke onjuistheden. Daar voeg ik zelf altijd aan toe: citaten zijn voor jouw rekening. Ga ik dus niet over klagen. Mijn oog viel bij nalezing echter op het woordje 'spits'. Nee, daar bedoelde ik in dit verband niet een voetballer in de punt van de aanval mee. Had gekund als voormalig sportjournalist, maar niet in dit geval.

Blunder?

Dat woord zou ik never ever nooit niet gebruiken. Iedereen die mij een beetje kent, ziet dat meteen. We waren het er al snel over eens dat het woord 'scherp' hier op zijn plaats was. Heb ik die journalist toch mooi behoed voor een kapitale blunder, zeg! Geintje ;-). Moge mijn punt helder zijn, iedereen maakt fouten, doorgaans minimaal twee. Onthoud de tweefoutenregel. Doe er je voordeel mee!